تجربه رانندگی و مشخصات فنی کیا سورنتو نسل اول

سورنتو، کراس اوور متوسط «کیا موتورز» است که از هزاره سوم میلادی به سبد محصولات این شرکت اضافه شد. سورنتو بر پایه پلت فرم مشترک با هیوندای سانتافه ساخته می شود. نسل اول سورنتو در سال ۲۰۰۲ معرفی شد. کیا در طراحی این خودرو، لکسوس RX نسل یک را الگو قرار داده بود. سورنتو در سال ۲۰۰۶ با یک فیس لیفت جزئی همراه شد. پس از همین فیس لیفت بود که سورنتو به بازار ایران آمد. نسل دوم سورنتو با کد XM، در سال ۲۰۰۹ به دنیا معرفی شد. این خودرو خیلی زود به ایران رسید و فروش نسبتاً بالایی هم تجربه کرد. کیا در سال ۲۰۱۲، فیس لیفتی مختصر بر روی سورنتو XM تعریف کرد و این مدل هم در تیراژی محدود به کشورمان آمد. اما نسل سوم، معروف به سورنتو UM، از سال ۲۰۱۴ تا امروز، روی خط تولید قرار دارد. هرچند این مدل هم در برخی از بازارها با فیس لیفتی جدید عرضه شده است. سورنتو UM با اندکی تأخیر به ایران رسید. بااین حال، تبدیل به پرفروش ترین نسل سورنتو در بازار ایران شد. به گونه ای که در آخرین ماه های پیش از ممنوعیت واردات خودرو، بسیاری از مشتریان، خرید سورنتو را به سانتافه ترجیح می دادند. امروز سورنتو نسل یک یا سورنتو BL به «اسب بخار» آمده است. خودرویی که با گذشت سال ها از زمان عرضه، هنوز هم طرف داران خاصی در ایران دارد. این نسل از سورنتو تنها در مدل های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ در ایران قابل خریداری است.

نقد طراحی
در میان سورنتوهای نسل یک موجود در کشور، تفاوت های ظاهری جزئی وجود دارد. عمده سورنتو BLهای بازار، از سپر و گلگیرهای غیر همرنگ با بدنه برخوردارند، اما تعداد اندکی هم از این نسل وجود دارند که با سپرهای همرنگ بدنه عرضه شده اند. مدل های دو رنگ، ظاهر آفرودی تری دارند و در بازار هم بیش تر از سوی مشتریان پسندیده می شوند. چراکه سورنتو با سپر و گلگیرهای خاکستری رنگ، شباهت بیش تری هم به موهاوی پیدا می کند. همان طور که پیش تر گفته شد، سورنتو BLهای موجود در ایران، از نوع فیس لیفت ۲۰۰۶ به بعد هستند. در این فیس لیفت، گرافیک چراغ های جلو تغییر کرد. چراغ ها به لنز متمرکزکننده نور مجهز شدند و طلق لامپ راهنما هم به رنگ نارنجی درآمد. خطوط سپر نیز از نو طراحی شدند. ورودی هوای پایین سپر، فرمی جدید به خود گرفت و مه شکن ها هم اندکی تغییر کردند. جلوپنجره سورنتو یک ذوزنقه وارونه است که با خطوط کرومی تزیین شده و لوگوی بیضی کیا را در دل خود جای داده است. سورنتو از نمای جلو، چهره یک SUV کلاسیک را دارد. خودرویی که دوست دارد ژستی مردانه و جان سخت بگیرد و باید دید که آیا در عمل هم می تواند این چنین سفت و محکم باشد.

http://www.tuningforum.ir/images/imp...oreview3-1.jpg

همان طور که گفتیم، کیا در طراحی نسل اول سورنتو، از لکسوس RX نسل یک کپی برداری کرده است. هرچند شاید زدن برچسب کپی به سورنتو، اندکی بی انصافی باشد! اما افزون بر شباهت چراغ های جلو، بیش ترین شباهت در نمای کناری دیده می شود. جایی که فرم طراحی ستون سوم و لچکی عقب، عیناً از RX الهام گرفته شده است. لازم به ذکر است که این نسل از RX در ایران وجود ندارد، بنابراین بسیاری از هموطنان مان از وجود شباهت میان سورنتو و این خودرو، بی اطلاع اند. جالب تر این که کمپانی مرسدس بنز هم در سال ۱۹۹۷، محصولی طراحی کرده بود که از اولین شاسی بلندهای این برند به حساب می آمد. مرسدس بنز کلاس M که در سال های ابتدایی عرضه به نام ML کلاس هم شناخته می شد، دقیقاً در قسمت طراحی ستون C و لچکی، الگویی شبیه به RX و سورنتو دارد! حال مشخص نیست باید کیا را متهم به کپی برداری از لکسوسی کنیم که خودش مرسدس بنز را الگو قرار داده است یا نه.

هرچه باشد، سورنتو در نمای کناری طراحی منطقی و متناسبی دارد. دو رنگ بودن بدنه هم به واسطه رنگ خاکستری گلگیرها و نیمه پایینی درها، به جذابیت ظاهری این نما افزوده است. دستگیره درها و فلاپ آینه ها، با پوشش کرومی تزیین شده اند که جلوه شیک تری به ظاهر سورنتو می دهند. یک باربند کوچک پلاستیکی هم بر روی سقف دیده می شود که البته در مقایسه با نمونه های موجود در شاسی بلندهای امروزی، طراحی از مد افتاده ای دارد. آنتن رادیویی سورنتو به سبکی قدیمی، بر روی گلگیر جلو سمت سرنشین قرار گرفته است. در نمای عقب، باز هم با طراحی مردانه و خشکی سر و کار داریم. چراغ هایی کله قندی که در مدل های پایه، گرافیک کریستالی معمولی دارند و در مدل های فول آپشن، از لامپ های LED بهره می برند. درِ پنجم طراحی ساده ای دارد و شیشه عقب هم نسبتاً بزرگ است. در مدل های پیش از فیس لیفت، چراغ های عقب ظاهر متفاوتی داشتند و شبرنگ های روی سپر هم در ارتفاعی بالاتر نصب شده بودند. اما در مدل فیس لیفت، افزون بر اصلاح طرح چراغ ها، سپر عقب نیز تغییراتی به خود دید و شبرنگ ها به پایین آن منتقل شده اند. نکته جالب در خودروی مورد بررسی، لوگوی کیا بود که با فرمی متفاوت و درون یک قاب دایره ای، بر روی درِ صندوق عقب چسبانده شده است!

http://www.tuningforum.ir/images/imp...oreview5-1.jpg

پشت فرمان سورنتو BL
برای سوار شدن بر سورنتو ۲۰۰۹، اولین چیزی که جلب توجه می کند، ارتفاع زیاد خودرو از سطح زمین است. به گونه ای که به زحمت می توانید سوار خودرو شوید. اما پس از آرام گرفتن در صندلی، متوجه می شوید که تحمل آن سختی، ارزشش را داشته است! چراکه ارتفاع بالا، حس سواری با یک SUV واقعی را به شما می دهد. میدان دید شیشه جلو عالی است. اما شیشه عقب همچون بیش تر کراس اوورها، دید محدودی دارد. دید پنجره های کناری را هم در سطح متوسطی می توان دانست. صندلی های چرمی سورنتو، راحتی مناسبی دارند و در مسافرت های طولانی هم کم تر پیش می آید که سرنشینان را خسته کنند. سورنتو نسل یک در بازار جهانی با دو تریم داخلی کرم و مشکی عرضه شده است. اما عمده مدل های وارد شده به ایران، از تریم و تودوزی مشکی برخوردارند. خودروی مورد بررسی ما، از تریم مشکی – مارون بهره می برد. به گونه ای که داشبورد و عمده قطعات داخلی مشکی هستند، اما صندلی ها، رودری ها و موکت های کف پایی به رنگ مارون درآمده اند. بر روی کنسول و دیگر بخش های کابین، قطعات تزیینی طرح چوب به چشم می خورند که در ترکیب با تودوزی مارون، فضایی لوکس تر به اتاق خودرو بخشیده اند.

http://www.tuningforum.ir/images/imp...oreview6-1.jpg

کیفیت پلاستیک های به کار رفته در ساخت داشبورد و کنسول، همسطح سایر خودروهای کره ای است و نمی توان لقب مرغوب یا لوکس را بر آن ها نهاد. اما در دراز مدت، دوام و کارایی خوبی از خود ارائه می دهند. طراحی کنسول مرکزی، کمی رنگ و بوی کهنگی به خود گرفته است. اما ارتفاع و محل قرارگیری کلیدها در آن به گونه ای است که به خوبی در دسترس راننده و سرنشینان قرار دارند. پنل سیستم صوتی در فاصله بین دو دریچه تهویه وسط قرار گرفته است و به یک نمایشگر لمسی کوچک هم مجهز است. البته این نمایشگر پس از خرید خودرو، توسط مالک نصب شده است. خوش بختانه خلاف سانتافه، خبری از کلیدها و دکمه های فراوان بر روی کنسول نیست و اصول ارگونومی به خوبی در طراحی داخلی سورنتو رعایت شده اند. البته از آن جا که مدل مورد بررسی از نوع لو آپشن یا پایه بود، آپشن های کم تری داشت و طبیعتاً تعداد کم تری دکمه درون کابین وجود داشت. غربیلک فرمان سورنتو بزرگ است و دکمه های کروزکنترل و کنترل سیستم صوتی را بر روی خود دارد. دسته دنده هم ظاهر زمخت و محکمی دارد. گویا همه چیز در سورنتو مردانه طراحی شده است!

http://www.tuningforum.ir/images/imp...oreview7-1.jpg

روکش های چرمی فرمان و دسته دنده در گذر زمان، ساییده و مستهلک می شوند. نشان دهنده های پشت آمپر، به شکل سه دایره طراحی شده اند که دایره وسط، سرعت شمار است. صفحه کیلومتر، طرحی ساده و ابتدایی دارد و در تاریکی شب، با نور سبزرنگ روشن می شود. نورپردازی دیگر تجهیزات کابین هم به همین رنگ سبز است که هرچند قدیمی به نظر می رسد، اما فضایی آرامش بخش در اتاق خودرو ایجاد می کند. از نکات جذاب کابین، نمایشگر کوچکی است که در بالای سر سرنشینان جلو قرار دارد و اطلاعات کامپیوتر سفری خودرو را نشان می دهد. تنظیمات صندلی راننده به صورت برقی انجام می شود، اما سرنشین جلو ناگزیر است که با اهرم های دستی، زاویه صندلی را به موقعیت دلخواه خود برساند. همچنین در سورنتوهای لو آپشن –که مدل مورد بررسی ما هم از همین دسته بود– آپشن گرم کن از روی صندلی های جلو حذف شده است. سیستم تهویه مطبوع سورنتو، به طور اتوماتیک تنظیم می شود و در روز تست که هوا نسبتاً گرم بود، عملکرد رضایت بخشی از خود به نمایش گذاشت. هرچند سورنتوی حاضر در تست ما، از نوع لو آپشن بود و دریچه کولر مجزا برای سرنشینان عقب نداشت. این نقطه ضعف باتوجه به کابین نسبتاً بزرگ سورنتو، به ضرر سرنشینان ردیف عقب تمام می شود.

http://www.tuningforum.ir/images/imp...oreview8-1.jpg

دوربین، صدا، حرکت

سوییچ سورنتو را به آرامی چرخاندیم و موتور ۶ سیلندر تنفس طبیعی را روشن کردیم. موتور با صدایی بم استارت می خورد. باوجود حجم و قدرت بالای پیشرانه، صدا به سختی به کابین نفوذ می کند. با درگیر کردن جعبه دنده، پا را بر روی پدال گاز فشار داده و سورنتو را از زمین جدا می کنیم. پیشرانه ۳٫۳ لیتری در ترکیب با جعبه دنده ۵ دنده اتوماتیک، توانایی های حرکتی قابل توجه ای به سورنتو BL بخشیده است. سورنتو به خوبی از آسفالت کنده می شود و شتاب اولیه رضایت بخشی دارد. ادعا نمی کنیم که شما را در صندلی میخکوب می کند، اما می توان تیک آف های راضی کننده ای را با آن تجربه کرد. شتاب ثانویه سورنتو، حتا از شتاب اولیه هم بهتر است! با تخته گاز کردن پدال، جعبه دنده یک معکوس به موقع می کشد و با سنگین کردن دنده، قدرتی بیش تر برای پرتاب شما به سمت جلو فراهم می آورد. درواقع برگ برنده خودروهای قدیمی تر همچون سورنتو در برابر خودروهای جدید با موتورهای توربو، همین حجیم بودن پیشرانه است که کشش فوق العاده ای در شتاب گیری های ثانویه به آن ها می دهد.

http://www.tuningforum.ir/images/imp...oreview9-1.jpg

کشش زیاد پیشرانه سورنتو از آن، شاسی بلندی مناسب برای جاده های کوهستانی و پرشیب ساخته است. جایی که اکثر خودروهای مجهز به موتورهای کوچک و کم مصرف، با کمبود توان مواجه می شوند. اما سورنتو همچون کوه نوردی باتجربه، به راحتی از شیب جاده بالا می رود. در سبقت گیری های ناگهانی هم، سورنتو با برخورداری از پیشرانه قدرتمند تنفس طبیعی، راننده را در برابر سایر سرنشینان، روسفید نگه می دارد. با قرار دادن شیفتر جعبه دنده در حالت تیپ ترونیک، می توان هیجان بیش تری در پشت فرمان سورنتو تجربه کرد. هرچند جعبه دنده فاقد حالت اسپرت است و در حالت تیپ ترونیک هم عملاً به شتاب خودرو افزوده نمی شود، اما تعویض دستی دنده ها صرفاً می تواند حس بهتری از شتاب گیری را به شما انتقال دهد. توانایی های حرکتی بالای سورنتو افزون بر هماهنگی خوب پیشرانه و جعبه دنده، مدیون خروجی مناسب قدرت و گشتاور آن است. ۲۴۱ اسب بخار و ۳۱۳ نیوتن متر، به ترتیب، اعداد اعلام شده برای قدرت و گشتاور پیشرانه ۶ سیلندر هستند. سورنتو با این موتور توانمند و قابلیت های بالا، از بهترین خودروها برای سفر به شمال کشور و دیگر نقاط کوهستانی است.

درخصوص کیفیت سواری سورنتو، باید گفت عملکردی متوسط دارد. شاید به اندازه سانتافه نرم نباشد، اما گول ظاهر سرسختش را هم نخورید! چراکه آن قدرها هم خشک نیست. فنربندی سورنتو در مقام یک شاسی بلند متوسط با ارتفاع زیاد از سطح زمین، نمره قبولی را دریافت می کند. هرچند نمی توان وجود کوبش در سواری خودرو را انکار کرد. به خصوص در صندلی های عقب که با انتقال ضربات ریز و درشت از جاده همراه می شود. این موضوع بیش تر در جاده های خاکی و ناهموار قابل لمس است و در استفاده درون شهری، سورنتو تقریباً نرم عمل می کند. البته اگر از دست اندازهای وحشتناک خیابان ها جان سالم به در ببرید! فرمان پذیری و پایداری سورنتو BL نیز همچون عملکرد سیستم تعلیق، در سطحی متوسط ارزیابی می شود. خودروی مورد بررسی ما، تیپ پایه یا لو آپشن بود که تجهیزات رفاهی کم تری از نمونه فول داشت. متأسفانه یکی از مهم ترین آپشن هایی که در سورنتوهای تیپ پایه حذف شده، سیستم کنترل پایداری (ESP) است که تأثیر شگرفی در افزایش فرمان پذیری خودرو دارد. در خودروی مورد بررسی، باتوجه به نبود این سیستم، سواری خودرو همواره با حسی از عدم اعتماد همراه بود! ارتفاع زیاد سورنتو از سطح زمین هم به این حس دامن می زد!

http://www.tuningforum.ir/images/imp...review11-1.jpg

بااین حال، باید به خریداران سورنتو لو آپشن بگوییم که هرگز جای نگرانی وجود ندارد. چراکه مهندسان کمپانی سرشناسی همچون کیا موتورز، به خوبی می دانند توزیع وزن خودرو را چگونه انجام دهند که در نبود سیستم های کمکی، باز هم خودرو بتواند پایداری خود را به شکلی مناسب حفظ کند. سورنتو خودرویی به نسبت پرمصرف است. جای تعجب هم ندارد که با پیشرانه ۳٫۳ لیتری و وزن خالص تقریباً ۱۹۹۰ کیلوگرمی، خودروی کم مصرفی باشد! هرچند در کاتالوگ های رسمی، مصرف سوخت سورنتو در سیکل ترکیبی، ۱۰٫۸ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر عنوان می شود، اما همچون تمام خودروها، مصرف واقعی این خودرو در شهرهای ایران باتوجه به بنزین بی کیفیت موجود در جایگاه های سوخت و شرایط جوی متفاوت، به مراتب بالاتر است. بنا به گفته های مالک، مصرف سوخت سورنتو BL در جاده، ۱۰ تا ۱۱ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است و این عدد برای رانندگی داخل شهر، گاه به ۱۳٫۵ تا ۱۴ لیتر هم می رسد! بنابراین میانگین مصرف واقعی شهر و جاده این خودرو را می توان در حدود ۱۲ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر اعلام کرد. باوجود ظرفیت حدود ۷۰ لیتری باک سوخت سورنتو، مالک ادعا می کرد که باز هم باید در بازه های زمانی کوتاهی به پمپ بنزین مراجعه کند! چراکه به گفته ایشان، حداکثر مسافت قابل پیمایش سورنتو با یک باک پر، بین ۳۰۰ تا ۳۵۰ کیلومتر است.

لازم است بدانید که سورنتوی مورد بررسی ما، کارکردی کم تر از ۱۰۰ هزار کیلومتر داشت و از نظر فنی، خودروی سالم و بی نقصی بود. بنابراین تصور نکنید که مصرف سوخت زیاد آن، ناشی از استهلاک پیشرانه یا خسته بودن خودرو است. چراکه خلاف این تصور، موتور ۶ سیلندر کیا مثل ساعت کار می کرد و جعبه دنده هم بدون کوچک ترین تأخیر و ایرادی، به عوض کردن دنده ها می پرداخت. اما دیگر نقطه ضعف سورنتو نسل یک، عملکرد نسبتاً ضعیف مجموعه ترمزهای آن است. مشکلی که دقیقاً در موهاوی هم دیده می شود! هرچند ترمزها در جلو و عقب دیسکی هستند و به سامانه ضد قفل و توزیع الکترونیکی نیرو هم مجهز شده اند، اما گویا از پس مهار کردن وزن بالای خودرو بر نمی آیند! درواقع بسیاری از کسانی که تجربه سواری با سورنتو و موهاوی را داشته اند، می دانند که با این خودروها در مدت زمان کوتاهی می توان به سرعت های بالا دست یافت، اما پس از آن، متوقف کردن خودرو تبدیل به یک چالش ترسناک می شود! درواقع ضعف عمده ترمزهای سورنتو، واکنش دیر پدال ترمز به پای راننده است. بنابراین به دوستان اهل سرعت توصیه می شود که در فاصله بیش تری از دوربین های ثبت تخلفات رانندگی، به کاهش سرعت خود فکر کنند!

http://www.tuningforum.ir/images/imp...review13-1.jpg

جمع بندی

سورنتو شاسی بلند محکم و باکیفیتی است که در شرایط نا به سامان کنونی، برای کسانی که به دنبال خودرویی مطمئن و ایمن می گردند، گزینه قابل تأملی به حساب می آید. سورنتو موتور قدرتمندی دارد که پشت شما را در هیچ موقعیت سختی، خالی نمی کند. سورنتو چالاک است و به خوبی شتاب می گیرد. اگر قلق سیستم تعلیق و مجموعه ترمز این خودرو را بلد باشید، می توانید با آن همچون یک سواری لوکس، تا سرعت های بالا از رانندگی لذت ببرید. سورنتو کابین بزرگ و جاداری دارد و فضای صندوق بار آن نیز کاملاً مناسب سفرهای آخر هفته است. حتا برای سرنشینان عقب هم فضای پای کافی وجود دارد و سه سرنشین به راحتی می توانند در صندلی های عقب جای بگیرند. سورنتو شاید پرمصرف باشد، اما یادتان نرود که این اشتهای زیاد به خوردن بنزین، بهای قدرت و شتاب بالایی است که به شما ارائه می دهد. سورنتو کیفیت ساخت مناسبی دارد و به طور مثال در خودروی تست شده توسط ما، پس از گذشت چند سال و چندین کیلومتر کارکرد، آثار اندکی از افت کیفیت در داشبورد و دیگر بخش های کابین به چشم می خورد. اگر پیش از این، تجربه رانندگی با خودروهای شاسی بلند را داشته اید، سواری سورنتو هرگز برای شما آزاردهنده نخواهد بود. اما اگر پس از سال ها راندن یک سدان به سراغ سورنتو آمده اید، اندکی زمان نیاز دارید تا به خشکی تعلیق و کوبش های ریز و درشت در کابین، عادت کنید. در پایان، ناگفته نماند که خودروی مورد بررسی به سیستم دو دیفرانسیل (۴WD) مجهز بود، اما باتوجه به محدودیت های زمانی و مکانی در انجام تست، پوزش می طلبیم که امکان آزمایش توانایی های آفرودی سورنتو BL را پیدا نکردیم.